NIGHTMARE

Urodziłem się, co było moim pierwszym życiowym błędem. Jestem synem martwego ćpuna i dziwkarza oraz, o ironio, martwej dziwki. Dobrali się, cholera, nie ma co. Ani jednego, ani drugiego nie było    w domu, bywało, że przez całe dni. Musiałem zajmować się w tedy sam sobą. A jako kilku latek dużo rzeczy robić nie mogłem. Nie mogłem uciec z domu uwalniając się z tej patoli, ani umrzeć, bo jakimś dziwnym cudem pamiętali żeby dać mi coś do jedzenia. Szkoda tylko, że jedynie raz na dzień... I tak dorastałem. Żyłem          z dnia na dzień, z tygodnia na tydzień, z roku na rok momentami ledwo trzymając się życia. Kiedy skończyłem jedenaście lat ojciec się zaćpał, a niedługo potem jakiś maniak pobił i zabił moją matkę. Ani trochę nie było mi ich szkoda. Jednak mój żołądek przypominał dość często o sobie. Nie mając już innego wyjścia zamieszkałem na ulicy i miałem jedynie to, co sobie danego dnia sprytnie ukradłem. Oczywiście nie szło mi to zawsze gładko, więc zdarzało mi się wylądować w areszcie, aż w końcu ta droga zwiodła mnie do domu dziecka. Tak też nie tyło kolorowo, ale zdecydowanie lepiej niż        w miejscu gdzie mieszkałem na początku swojej marnej egzystencji.